بررسی شیوع خطاهای رادیوگرافی بایت‌وینگ و پری‌اپیکال تهیه شده در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال‌های 1391 و 1392

مقدمه:با بروز خطا در تصاویر رادیوگرافی داخل دهانی؛ تشخیص دندانپزشک دچار اشکال شده و طرح درمان بیمار نیز ممکن است اشکالاتی پیدا کند. تکرار این رادیوگرافی‌ها به واسطه افزایش اشعه دریافتی؛ سلامت بیمار را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان شیوع خطاهای رادیوگرافی بایت‌وینگ و پری‌اپیکال تهیه شده در بخش رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توسط دانشجویان ترم 7 در سال‌های 1391 و 1392 انجام شد. مواد و روش‌ها: در یک تحقیق توصیفی-مقطعی؛ 1900 کلیشه بایت‌وینگ و پری‌اپیکال تهیه شده توسط دانشجویان ترم 7 انتخاب و ارزیابی شدند. با مشاهده رادیوگرافی ها، خطاهای 5گانه معمول رادیوگرافی و نیز تکرار یا عدم تکرار رادیوگرافی‌ در آنها تعیین و گزارش گردید. در نهایت؛ فراوانی و درصد خطاهای رادیوگرافی برحسب نوع رادیوگرافی، موقعیت و جنس دانشجو با آزمون آماری Chi-Squered محاسبه و گزارش شد. یافته‌ها:خطاهای ظهور و ثبوت (29 درصد)؛ جای‌گذاری فیلم (25 درصد)؛ زاویه افقی (15 درصد)؛ Cone-cut (19 درصد)؛ زاویه عمودی (12 درصد) و میزان تکرار رادیوگرافی‌ها برابر 0/15 درصد بوده و از میان آنها؛ 31/43 درصد به دلیل خطای ظهور و ثبوت؛ 3/36 درصد به دلیل خطای جای‌گذاری فیلم و 5/28 درصد به دلیل خطای Cone-cut تکرار شدند. فراوانی خطاها در رادیوگرافی‌های بایت‌وینگ در تمامی موارد کمتر از رادیوگرافی‌های پری‌اپیکال برآورد گردید. نتیجه‌گیری:بر اساس نتایج به دست آمده در جمعیت مورد مطالعه؛ بیشترین خطاهای رادیوگرافی شامل خطاهای ظهور و ثبوت و جای‌گذاری فیلم بود و این دو خطا با بیشترین فراوانی باعث تکرار رادیوگرافی‌ها شده بودند که ضرورت ارائه آموزش‌های اختصاصی برای پیشگیری از بروز این خطاها را مورد تأکید قرار می‌دهد.